Een heerlijke start

Wat hebben we genoten, de eerste dagen van onze vakantie. De eerste dag kunnen we rustig opstarten met koffie en ontbijt. Daar we nog geen rekening met hoogtij moeten houden kunnen we lekker laat vertrekken. Het is toch lang licht dus maakt het niet veel uit hoe laat we in de haven van IJmuiden aankomen.

Pas om 13 uur hebben we alles ingeruimd en vertrekken we richting Markermeer.

Bij Decathlon nog even snel een opblaasbare kano aangeschaft voor als we in Engeland onverhoopt ergens moeten ankeren of aan een zogenaamde mooring (ankerplaats/ aanlegboei ) moeten aanleggen bij gebrek aan een haventje.

De eerste dagen is het veel motorzeilen bij gebrek aan voldoende wind. Door een aantal keren het gennaker te hijsen proberen we meer wind in de zeilen te krijgen maar dit mag helaas op dag twee richting Vlissingen niet baten.

Desondanks verloopt de reis alle dagen voorspoedig. Niet in de laatste plaats doordat we geluk hebben bij bruggen en sluizen. Bijna nergens hoeven we langer dan 10 minuten te wachten. We genieten van het prachtige weer en hoewel de oostenwind ons “de wind uit de zeilen heeft genomen” bij ons voornemen naar Scandinavië te varen brengt deze ook wel heel mooi en warm weer met zich mee én helpt ons uiteindelijk goed op weg richting het westen. 

Als we op dag éen door Amsterdam varen via het Noordzeekanaal is het leuk om deze wereldstad eens vanaf een totaal andere positie dan gewend te bewonderen. Verder richting IJmuiden overkomt me een gevoel van van geluk en vrede bij het gezamenlijk met mijn lief mogen meemaken van éen van de mooiste zonsondergangen die ik tot nu toe gezien heb. De vakantie is nu echt begonnen!

Om 21 uur arriveren we in de haven van IJmuiden. Nog even douchen en snel het bedje in. Je wordt enorm rozig van de buitenlucht en het zeilen. 

De volgende dag varen we om 10 uur met hoogtij de haven uit. Op naar Vlissingen. Het wordt een lange vaart. 80 mijlen over de Noordzee en voor mij een echte zeedoop.  Maar wat een belevenis voor het eerst de open zee op te varen..

De oversteek over de maasgeul is spannend, althans voor mij. Er varen veel enorm grote vrachtschepen langs en het is behoorlijk manoeuvreren tussen deze bunkers door. Ook is de stroming en de golfslag hier behoorlijk heftig door al het verkeer.

Via de marifoon worden we welwillend begeleid naar de overkant door de verkeerscentrale.

Ik leer erg veel tijdens de eerste dagen. Learning by doing werkt nu eenmaal het beste.

Als Tim zeilen moet hijsen of trimmen, wat veelvuldig gebeurt om de beste en meeste wind te vangen, moet ik niet alleen koers zien te houden maar ook vallen (zeiltouwen) aantrekken en laten vieren op commando. Dit gaat niet altijd voorspoedig maar met vallen en opstaan leer je het vak vanzelf beheersen. De laatste uren voor Vlissingen ben ik zo moe dat ik in mijn splinternieuwe zeiluitrusting, waarmee ik erg content ben vanwege de warmte die het biedt, gewoon op het dek onder een dekentje in een diepe slaap wegzink.

Vlak voor binnenvaren in de haven word ik gewekt door een erg moede maar wel tevreden schipper. We hebben het krap voor laagtij gehaald. Nog een half uurtje later en we waren niet meer over de drempel van de haven gekomen. Uiteraard mag ik assisteren bij het binnenhalen van de zeilen en het aanleggen in het zeer pittoreske haventje dat midden in de stad ligt. Gemiddeld hebben we de laatste twee dagen vijf à zes knopen gehaald, inclusief de ondersteuning van de motor. Geen geweldige snelheid dus. Gelukkig wordt dit de volgende zeildag goedgemaakt.

Maar eerst verblijven we nog een heerlijke luie dag in Vlissingen. Even bijkomen is wel op zijn plek. Vind ik althans…Als het aan Tim ligt kunnen we gelijk weer door. Maar toch genieten we wel van een mooie wandeling over het strand en door het stadje. Na een Italiaans dinner with a view over de zee gaan we de kooi in. Zonsondergang zit er vandaag niet in, maar wel zicht op onweer boven de Noordzee. Ook niet slecht voor de afwisseling.

In het haventje zelf stikt het van de kwalletjes. Wat een mooi gezicht hoe deze prachtig gekleurde diertjes pulserend op en neer bewegen.

Op dag drie vetrekken we om 10 uur vlak voor hoogwater naar Dunkerque in Frankrijk. Ik dacht al een hele zeereis te hebben meegemaakt maar dit keer wordt er pas echt gezeild onder gennaker. Wat de eerste dagen niet mocht baten zorgt lukt dit keer prachtig met noordoostelijke wind in de zeilen.

Er is weliswaar heel wat zeilwisseling voor nodig maar uiteindelijk zet Tim het gennaker op de spi-boom en samen met het grootzeil vangen we nu optimaal wind.

We racen met soms wel 10 knopen over de grond langs de Belgische kust naar Frankrijk waar we 2 uur eerder dan verwacht de haven binnenlopen.

Niet alvorens nog door een aantal ondieptes hebben moeten laveren. Dit was nog wel even spannend. Dit geldt overigens ook voor het binnenhalen van het gennaker. Helaas glipt het touw door mijn handen waardoor Tim wat kunst en vliegwerk moet verrichten moet om het zeil droog en wel binnen te halen.

Om 18.45 uur leggen we aan. We drinken een welverdiend flesje wijn en gaan om half elf voldaan en rozig ons bed in.

Morgen is weer een dag en dan verkennen we het historische Dunkerque.